لوازم آرایش صورت : این دسته از لوازم آرایشی جزو پایه های آرایش صورت زنانه و دخترانه به حساب می آیند. لوازمی همچون کرم پودر، رژگونه و کرم ضد آفتاب اصلی ترین ابزار آرایش صورت هستند.

لوازم آرایش چشم و ابرو : این دسته از ابزار آرایش اعم از ریمل، خط چشم، فر مژه و ژل های ابرو جزو حساس ترین ابزار آرایشی محسوب می شوند. چرا که با عضو حیاتی و آسیب پذیر چشم و عضو بسیار تأثیر گذار زیبایی صورت یعنی ابروها در ارتباط هستند. ابروهای مرتب و سالم نیمی از مسئولیت زیبایی پوست به خصوص جلوه چشم ها را به دوش می کشند.

لوازم آرایش لب : لقب جذاب ترین ابزار آرایشی هم به لوازم آرایش لب ها تعلق دارد. خط لب ها و انواع رژهای مایع و جامد جزو لوازمی هستند که با جلوه دادن به لب ها زیبایی صورت را چند برابر می کنند.

لوازم آرایش ناخن : لوازم آرایش ناخن نظیر سوهان ناخن، انواع لاک مات و براق و تقویت کننده های ناخن تأثیر زیادی بر زیبایی و سلامت ناخن و دست ها دارند. ناخن زیبا و مرتب از ویژگی های همیشگی یک خانم شیک و متشخص است.

لوازم آرایش مو : مراقبت از مو و حفظ سلامتی و شادابی آنها در داشتن چهره ای جذاب و بی نقص بسیار دخیل است. ابزار آرایش مو از جمله برس، حالت دهنده، تقویت کننده های مو و انواع سشوار پرقدرت مارک دار جزو لوازمی هستند که علاوه بر مراقبت از موها تا حد زیادی خانم ها را از رفتن به آرایشگاه بی نیاز می کنند.

مردان و زنان سومریان باستان احتمالاً اولین کسانی بوده‌اند که در ۵۰۰۰ سال قبل از ماتیک لب استفاده می‌کرده‌اند. آن‌ها سنگ‌های قیمتی را خرد می‌کردند و از آن‌ها برای آراستن صورت خود استفاده می‌کرده‌اند. (بیشتر روی لب‌ها و دور چشم‌ها). ۳۰۰۰ سال قبل تا ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد زنان در تمدن دره سند برای آرایش لب‌ها از ماتیک‌های قرمز استفاده می‌کرده‌اند. مصریان باستان رنگ قرمز را از جلبک‌های دریایی استخراج کردند.

هنر آرایش صورت و بدن، برای نخستین بار در تاریخ، توسط مردان ابداع شد. مردم نئاندرتال یا انسان‌های اولیه اولین مردمی بودند که از رنگ سرخ استفاده می‌کردند و استخوان‌های مردگان خود را رنگ می‌زدند. آن‌ها با همین رنگ، صورت و بدن خود را هم آرایش می‌کردند. شاید آرایش کردن به قصد زیبا کردن خود برای اولین بار توسط زنان مصری آغاز شد. در تصاویر به دست آمده واضح است که زنان این سرزمین از رنگ سرخ برای گلگون کردن لب‌ها و گونه‌ها و از رنگ سیاه برای تیره کردن چشم‌ها استفاده می‌کردند. رنگ سیاه عموماً سرب بود و گاه از اکسید منگنز و کربن هم کمک گرفته می‌شد. مصری‌ها همچنین اولین مردمانی بودند که رنگ سبز را برای آرایش انتخاب کردند و از پودری سبز رنگ به عنوان سایه پشت چشم و رنگ کردن مژه یا ابرو استفاده می‌کردند. به مرور با مخلوط کردن این ترکیبات با اکسید مس و آهن رنگ‌های جدیدی مثل فیروزه‌ای و بنفش و .. به دست آمد و سایه‌ها تنوع رنگی پیدا کردند. افزودن پودرهای سفید نیز به مصریان اجازه داد تونالیته‌ای از سیاه به خاکستری و طوسی و سفید بسازند و با افزودن چربی به آن غلظت مواد را تغییر دهند و به عبارتی اولین مواد آرایشی را تهیه کنند. به عنوان مثال از ترکیب رنگ‌ها، کرم روشن و پمادی بر پایه شیر اسب و آلباستر به دست آوردند و از آن برای رنگ کردن بدن استفاده کردند. مو و دست و ناخن را حنا می‌گذاشتند و از روغن‌ها و چربی‌های معطر برای حفاظت از پوست کمک می‌گرفتند.

همزمان با مصریان، یونانی‌های باستان نیز از عسل برای مرطوب کردن لب‌ها و از چربی حیوانات که با پودرهای سفالی سفید مخلوط می‌شد برای پوشاندن لک‌های روی بدن و صورت استفاده می‌کردند. اما آرایش به شکلی که در زنان مصری دیده می‌شد در یونانی‌ها نبود. بر عکس آنها، زنان رمی دوست داشتند خود را به شکل یونانی‌ها درآورند. آن‌ها ابروها و موهای خود را با زرده تخم مرغ و له شده مورچه و مگس سیاه می‌کردند و حمام آفتاب می‌گرفتند تا پوست‌شان برنزه شود اما در این دوران هنوز آرایش آنچنان که باید رایج نبود. در قرن اول میلادی امپراتور روم نرون و همسرش پوپیا پوست خود را با کربنات سرب که بسیار سمی است سفید می‌کردند و از نوعی گچ دریاچه که حاوی سرب و بسیار سمی بود برای آرایش چشم استفاده می‌کردند. به دلیل بیماری‌هایی که این مواد ایجاد می‌کرد به مرور آرایش کردن کنار گذاشته شد.

با آغاز جنگ‌های صلیبی دوباره آرایشی دور گرفت و در شمال اروپا رایج شد. در قرن چهارده آرایش و مراقبت از پوست مو بیشتر مختص نجیب‌زادگان بود اما در قرن ۱۸ رواج عمومی پیدا کرد. در این دوران همچنان از مواد سمی برای آرایش استفاده می‌شد و میزان سرب مواد آرایشی بالا بود. در قرن ۲۰ و ۲۱ میلادی با صنعتی شدن جوامع و به وجود آمدن کارخانجات نحوه تولید و فرمولاسیون مواد آرایشی تغییر کرد. با پیشرفت علم دانشمندان سعی کردند مواد سمی مورد استفاده را با مواد طبیعی‌تر یا مواد غیر سمی شیمیایی جایگزین کنند و با تبلیغات روز به روز بر تعداد طرفداران و مصرف‌کنندگان مواد آرایشی افزوده شد! امروزه رژ لب پرفروش‌ترین محصول آرایشی است و در هر ثانیه ۲۷ رژ به فروش می‌رسد.

نگهداری لوازم آرایشی

• محصولات آرایشی را باید در محیطی خشک و به دور از رطوبت نگه دارید زیرا رطوبت احتمال رشد باکتری‌ها را در محصول آرایشی افزایش می‌دهد. حمام و توالت مکان‌های مناسبی برای نگهداری محصولات آرایشی نیست.
• محصولات کاسه‌ای در مقایسه با انواع دیگر بیشتر در معرض آلودگی قرار دارند و طول مدت مصرفشان کاهش می‌یابد.
• بعد از مصرف محصولات باید در را محکم بست زیرا در غیر این صورت احتمال اکسیده شدن محصولات افزایش می‌یابد.
• قبل از مصرف کرم‌های کاسه‌ای حتماً باید دستان را شست.
• پدهای آرایشی و فرچه و قلم‌موهای آرایشی را باید هر از گاهی تمیز کرد.
• هرگز مواد آرایشی و ابزارها را با کسی شریک نشوید.

ماندگاری لوازم آرایشی

رای ماندگاری هر محصول آرایشی مدت زمانی معینی قید شده که بهتر است بعد از اتمام آن زمان محصول را دور بیاندازید. البته این مدت زمان به شرطی معتبر است که از محصول آرایشی به درستی و در شرایط مناسب استفاده کنید. در رابطه با کرم‌های ضدآفتاب متخصصان توصیه می‌کنند بعد از پایان فصل گرم سال آن را دور بیاندازید زیرا معمولاً در زمستان افراد به ندرت از کرم ضدآفتاب استفاده می‌کنند و ترکیبات مؤثر کرم در پیشگیری از آسیب رسانی اشعه‌های ماوراء بنفش خورشید به پوست تا سال بعد مؤثر باقی نمی‌مانند. کرم ضدآفتاب را باید سالانه تعویض کرد.

مدت زمان ماندگاری هر محصول آرایشی بهداشتی:

– ژل دوش و شامپو (۲۴ تا ۳۶ ماه)

– کرم بدن (۹ تا ۱۲ ماه)

– کرم صورت (کاسه‌ای ۹ ماه) (بطری‌های پمپی یا تیوپی ۱۲ ماه)

– لاک ناخن (۱۲ تا ۲۴ ماه)

– ریمل مژه و ابرو (۳ ماه)

– پوشاننده سیاهی دور چشم (۳ تا ۶ ماه)

– کرم روز و شب (۶ تا ۹ ماه)

– پاک‌کننده آرایش چشم و صورت (۶ تا ۹ ماه)

– اسکراب و لایه‌بردارها (۶ تا ۹ ماه)

– ماسک مرطوب‌کننده و پاک‌کننده (۶ تا ۹ ماه)

– کرم ضد قرمزی (۸ ماه)

– کرم پودر (۹ ماه)

– کرم بدن: (۱۲ ماه)

– رژ گونه (۲۴ تا ۳۶ ماه)

– سایه چشم (۲۴ تا ۳۶ ماه)

– پنکیک (۲۴ تا ۳۶ ماه)

– مداد چشم (۲۴ ماه)

– مداد ابرو (۲۴ ماه)

– رژ و مداد لب (۲۴ ماه)